DaRLy#3 Mon Nov 09, 2009 7:40 pm
พูดคงไม่เข้าใจหรอก
เหดผนที่เชียร์ลีดไม่เชื่อว่าสแตนทำดี(ไม่ใช่เค้านะ) พี่ลีดคนอื่นๆ
ก่อนวันจิง
เช่น
1. พี่เบลล์
พูดกับเค้า
"น้องนายก้อรู้ว่าเราเหนื่อย น้องนายซ้อมจนกล้ามเนื้ออักเสบใช่ไหมล่ะ พอเห็นสแตนด์อย่างนี้แล้วเราก้อท้ออ่ะ พี่ไม่อยากเป็นแล้ว"
2.พี่จา(ผู้คุม)
พูดกับลีดทุกคนทั้งน้ำตา
"อะไรว... แม่...ง ไอ้พวกดอนพวกสแตนมาว่าเราจำได้ไหม ไอพี่ก้อนึกว่าจะทำดี เสียงก้อเบา ถ้าก้อไำม่ชัด พี่เนี่ยเหนื่อย โดดเรียนมาคุมเนี่ย ตังค์ก้อไม่ได้
ไม่ต้องซ้อมวันนี้ ซ้อมไปก้อแพ้เปล่าๆ พุ่งนี้ทำใจเลยนะ เสียแรงว่ะ แก็งลีดที่ 1 ของบ.ด.อ่ะ fossil อ่ะ(ไม่ใช่พวกเขียนกำแพงนะ) ก้อชมเรา ลีดของไอ้ชัยยุด ไอ้แรลลี่ก้อชมเรา
ว่าลีดเราปึ้ก เต้นก้อพร้อม เจอสแตนด์อย่างนี้เซงอ่ะ แล้วไอ้พวกที่พูดซึ้งๆอ่ะ ว่ารู้จักมิตรภาพ ได้พี่น้องมันเหนื่อยไหม พอพี่ไปบอกว่าเอาให้พร้อมกัน ก้อบอกว่าน้องเหนื่อย
มีกีฬาสีที่ไหนไม่เหนื่อยบ้างอ่ะ ถามหน่อย แล้วมาพูดกับพี่ว่าน้องอ่ะทำดีที่สุดแล้ว ปกติจะเอ้กโค่ วันนี้น้องเค้าเหนื่อย แล้วเราไม่เหนื่อยกว่าหรอ ซ้อมตั้งแต่ 10.00น.-20.00น.
เราไม่เหนื่อยกว่าหรอคำพูดนี้เราน่าจะพูดไม่ดีกว่าหรอ"
3.9ล9
ไม่มีครัยเข้าใจความเหนื่อยของเราหรอก พวกนี้ไม่เหนื่อยเลยไม่รู้ค่า ---- ข้าพเจ้าคิดเอง ขอโทษที่คิดแบบนี้กับทุกคนนะ แต่ภาพวันนั้นเป็นอย่างนั้นจิงๆ
วันจิง
ดีขึ้นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ(แบบไม่น่าเชื่อว่าจะดีขึ้นขนาดนี้อ่ะ)แต่เสียงเบาไปไหนอ่ะ
วันจิงพระเกี้ยวสวยมาก
พอประกาศผลก้อปล่อยโฮกันเพราะ ความเหนื่อย ซ้อมมา 2 เดือน ความเสียดาย ไม่ได้ไป 6 บดินทร ความเสียใจเพราะ แพ้เซ่น มันถาโถมจนไม่อาจกล้ันได้
ขอโทดที่มาระบายนะ บอกแล้วว่าอ่านแล้วคงไม่เข้าใจอ่ะ